“Bez języka ojczystego, młody człowieku, nie ma naszych ludzi”
W. Sosiura
Podróżując do różnych krajów najpierw badamy kulturę pewnego narodu, jego wartości duchowe, tradycje i wiarę, studiujemy język, staramy się zrozumieć ich istotę. I odpowiedź do takiego rozumienia znajduje się w w głębi kultury ludowej, co wykazywane jest w materialnym i niematerialnym dziedzictwie kulturowym każdego narodu.
Pod „materialnym dziedzictwem kulturowym” rozumiemy: zabytki, zespoły, miejsca wybitne, a także: zawartość bibliotek, muzeów, archiwów; budynki architektoniczne (cerkwie, klasztory, zamki, pałacy) i inne zabytki kulturowe i architektoniczne.
W Konwencji UNESCO termin „niematerialne dziedzictwo kulturowe” oznacza zwyczaje, formy ekspozycji i ekspresji, wiedzę i umiejętności, a także związane z nimi narzędzia, przedmioty, artefakty i przestrzenie kulturowe, uznane przez wspólnoty, grupy i w niektórych przypadkach przez pewne osoby jako część ich dziedzictwa kulturowego. To niematerialne dziedzictwo kulturowe, które przekazywane jest z pokolenia na pokolenie i stale jest odtwarzane.
7 ukraińskich pereł kulturowo-architektonicznych i naturalnych wniesiono do Listy Światowego Dziedzictwa UNESCO, w szczególności:
Do wykazu narodowego niematerialnego dziedzictwa kulturowego Ukrainy włączono 6 elementów:
W październiku 2020 roku została podjęta decyzja o tym, że do tego wykazu także będzie dołączona „Kultura gotowania barszczu ukraińskiego”. Oprócz tego, malarstwo Petrykowskie oraz „Tradycja Kosowskiej ceramiki malowanej” wprowadzone są do listy reprezentatywnej.