Synagoga

Wielka Synagoga Łucka – to dawna synagoga renesansowa z wieżą obronną; zabytek architektury o znaczeniu krajowym, rozmieszczony przy ulicy D. Halickiego na terenie rezerwatu.

W roku 1600 wspólnota żydowska Łucka otrzymała od króla Zygmunta III przywilej na prawa samorządu w żydowskiej dzielnicy miasta. Badacze sugerują, że już od drugiej połowy XVI wieku w mieście znajdowała się murowana synagoga, która spłonęła podczas najazdu tatarskiego w roku 1617. Nowa Wielka Synagoga zbudowana została w latach 1620-ch w centrum jednego z żydowskich sztetli Łucka. Przez długi czas pełniła rolę ośrodku religijnego, oświatowego oraz publicznego łuckich Żydów. Oprócz tego, obiekt pełnił funkcje obronne.

Synagoga została częściowo zniszczona w roku 1942 oraz w kolejnych dekadach. Częściowo wznowiona w latach 1970-ch. Następnie używana jako pomieszczenia klubu sportowego. Teraz przeprowadzany jest proces co do zwrotu synagogi wspólnocie żydowskiej do dalszego użytku zgodnie z przeznaczeniem.