Wieża Ciśnień

Wieża Ciśnień – to historyczny budynek i zabytek architektury w Żytomierzu. Wykorzystywano go od razu do 3 celów: magazynowania wody, regulatora ciśnienia wody i obserwacyjnej wieży pożarowej. Budynek powstał wraz z wodociągiem, a jego architektami byli Arnold Ensz i Mieczysław Librowicz. Na szczycie wieży zainstalowano dwa zbiorniki o łącznej pojemności 200 metrów sześciennych.

Zbudowana w stylu neogotyckim wieża ozdobiona jest kutymi metalowymi rozetami, które umieszczone są na fasadzie w dwóch kondygnacjach. W planie wieża ma kształt ośmiokąta. Na wysokości 20 metrów zbudowano przypory do podtrzymywania zbiorników wodnych – 4 narożne i 6 pośrednich.

Pod koniec XIX wieku miasto Żytomierz miało problemy z ujęciem wody i wodociągiem. Budowa 31-metrowej wieży rozpoczęła się w 1895 roku, a oficjalne otwarcie nastąpiło w 1898 roku. Na dachu znajduje się niewielka budka – taras widokowy z oświetleniem, gdzie dyżurni dawali sygnał o pożarze straży pożarnej i mieszkańcom, aby w tym czasie nie korzystali z wody. W czasie wojny wieża służyła również jako punkt obserwacyjny obrony przeciwlotniczej.

Pod koniec XIX wieku wieża była najwyższym budynkiem w mieście – w tym czasie był to lokalny drapacz chmur. W rzeczywistości wieża wznosiła się ponad 40 metrów ponad poziom miasta.

W 1963 r. stara wieża przestała pełnić swoje podstawowe funkcje, a w 1996 r. otrzymała status zabytku architektury. Do dziś wieża pozostaje atrakcją turystyczną. W 1984 roku w wieży otwarto kawiarnię.