W latach 1941-1944 we Włodzimierzu-Wołyńskim istniał obóz koncentracyjny «Nord-flag 365» (Stalag 12), zorganizowany przez hitlerowskich okupantów. W ogóle w ciągu trzech lat okupacji hitlerowskiej według różnych źródeł tutaj rozstrzelano, zagłodzonych na śmierć, epidemii i tortur ponad 25 000 jeńców wojennych. Za drutami kolczastymi torturowano łącznie 42 000 więźniów.
W miejscu pogrzebu ofiar obozu koncentracyjnego po wojnie znajdowało się składowisko odpadów komunalnych. Jednak wpływowym rodzinom oficerów zabitych w obozie koncentracyjnym udało się oczyścić składowisko. W roku 1967 na miejscu obozu koncentracyjnego zbudowano kompleks pamięci. Przy tworzeniu kompleksu pracowali wybitni artyści lwowscy: Teodozja Bryż – honorowa obywatelka Włodzimierza-Wołyńskiego, Jewhen Dzyndra i architekt Jarosław Nazarkiewicz.
Kompozycja składa się z dziewięciu 12-metrowych grobów i dwóch rzeźb: «Matka opłakująca» i «Więzień». Początkiem jest zbiorowy wizerunek matki, żony, siostry oraz wizerunek więźnia – symbol życia nieśmiertelnego, zdolnego powstać z popiołów. Słowa z wiersza Dmytra Pawłyczki, klasyka współczesnej poezji ukraińskiej, są wygrawerowane na piedestale. Kompleks jest zabytkiem historii o znaczeniu krajowym.