Katedra Św. Eliasza 1908 r.

Katedra Św. Eliasza została zbudowana w roku 1908. Styl architektoniczny obecnego kościoła doskonale wpisuje się w kanoniczne ramy stylu neorosyjskiego. Pięciokondygnacyjny, pięcioboczny budynek murowany z cegły, do którego od północy przylega dzwonnica w stylu rosyjsko-bizantyjskim. Główne wejście do katedry – od strony północnej – nadaje jej nieco nietypowy wygląd, gdyż według kanoników prawosławnych główne wejście do cerkwi powinno być od zachodu.

Obecna Katedra Św. Eliasza została zbudowana w pobliżu starożytnego drewnianego kościoła, który ufundował właściciel miasta, prawdopodobnie Kostiantyn Ostrogski, syn Iwana, i został nazwany na cześć proroka Eliasza z okazji narodzin jego pierworodnego Eliasza Ostrogskiego. Pod koniec XVI wieku dla Kościóła Eliasza została prezentowana ikona proroka Eliasza z życiem. To wyjątkowe dzieło sztuki sakralnej jest obecnie eksponowane na wystawie muzealnej „Nasze duchowe skarby” Państwowego Rezerwatu Historyczno-Kulturowego Dubna.

Historia Katedry Św. Eliasza pokazuje, że pracowało tu wielu wybitnych duchownych. Wśród nich jest znany fitoterapeuta Michał Nosal i kompozytor Iwan Nowochacki. Zabytek o znaczeniu lokalnym znajduje się na bilansie Państwowego Rezerwatu Historyczno-Kulturalnego m. Dubna.