Ławra Kijowsko-Peczerska

Ławra Kijowsko-Peczerska – to prawosławny zespół klasztorny Ukraińskiej Cerkwi Prawosławnej w Kijowie. To sanktuarium jest jednym z największych ośrodków chrześcijańskich w Ukrainie, a także symbolem historii i architektury. Świątynia odegrała ważną rolę w rozwoju kultury antycznej, była ośrodkiem kronik.

Klasztor został założony w 1051 roku za księcia Jarosława jako klasztor jaskiniowy. Był to jeden z pierwszych klasztorów Rusi, który zapoczątkował rosyjski monastycyzm. W 1058 r. nad jaskinią zbudowano drewnianą cerkiew. W XI wieku klasztor stał się centrum rozprzestrzeniania się i ustanawiania chrześcijaństwa na Rusi Kijowskiej.

W XII wieku otrzymał status «ławry» – głównego wielkiego klasztoru. Na początku XIX wieku zabudowania klasztorne są aktywnie odnawiane i przebudowywane. W 1920 roku ławra została zamknięta. Podczas II Wojny Światowej w 1941 r. wojska sowieckie wysadziły w powietrze Katedrę Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny.

Życie klasztorne i nabożeństwa w Ławrze Kijowsko-Peczerskiej zostały przywrócone od 1988 r. W 1990 r. Ławra została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Nowoczesny zespół Ławry znajduje się na obszarze 22 hektarów i jest podzielony na następujące części: Ławra Górna; Pobliskie jaskinie; Odległe jaskinie; Podwórko dla gości. Na terenie Ławry Górnej Kijowsko-Peczerskiej znajduje się kompleks muzealny «Narodowy Kijowsko-Peczerski Rezerwat Historyczno-Kulturalny», który jest największym kompleksem muzealnym w Ukrainie, w którym skupiają się 144 budynki, z czego 122 to zabytki historii i kultury.