Kościół Garnizonowy Świętych Apostołów Piotra i Pawła (XVII wiek)

Kościół Garnizonowy Św. Apostołów Piotra i Pawła (zwany we Lwowie jezuickim) zbudowany w stylu wczesnobarokowym na początku XVII wieku według wzorcu świątyni rzymskiej Il Gesù i jest jedną z najbardziej kultowych budowli Lwowa. Kościół jest pierwszym zabytkiem architektury barokowej we Lwowie.

Jezuici, którzy reprezentowali autorytatywny zakon Kościoła Katolickiego, starali się pokazać, jak wpływowy i potężny był Kościół Katolicki. Dlatego postanowiono zbudować we Lwowie ogromną katedrę, która zaskoczy skalą i pięknem. Budowa murowanej świątyni rozpoczęła się w 1610 roku i trwała łącznie 20 lat. W 1630 roku kościół został ukończony i konsekrowany przez arcybiskupa lwowskiego Jana Andrzeja Pruchnickiego.

Po likwidacji zakonu jezuitów w 1773 r. przez papieża Klemensa XIV kościół zaadaptowano na garnizon dowództwa wojskowego armii austriackiej, a w 1830 r. rozebrano wieżę kościelną (którą wzniesiono w 1702). W 1905 r. rzymskokatolicki arcybiskup lwowski Józef Bilczewski koronował ikonę Matki Boskiej Podziwu, umieszczoną w kaplicy w nawie południowej.

Kościół Św. Ap. Piotra i Pawła – to jedna z największych budowli sakralnych we Lwowie: jej długość – 41 m, szerokość – 22,5 m, wysokość – 26 m. We wnętrzu katedry świętych Piotra i Pawła wiele fresków, posągów, płaskorzeźb. Ale główną ozdobą świątyni jest piękny ołtarz w stylu barokowym, który powstał w połowie XVIII wieku.

W związku z tym, że w pewnym okresie cerkiew pełniła funkcję kościoła garnizonowego miasta, obecnie pieczę nad nią sprawują kapelani Ośrodka Duszpasterstwa Wojskowego Kurii Archidiecezji Lwowskiej. Od czasu uzyskania niepodległości cerkiew została poświęcona i otwarta dnia 6 grudnia 2011 r. z okazji 20-lecia Sił Zbrojnych Ukrainy.