Opera Lwowska

Dnia 4 października 1900 r. odbyło się wielkie otwarcie Opery Lwowskiej premierą opery W. Żeleńskiego «Janek». W 1956 roku została nazwana imieniem Iwana Franki. Dziś jest to Lwowski Narodowy Akademicki Teatr Opery i Baletu im. S.A. Kruszelnickiej.

Sam budynek został zbudowany nad rzeką Połtwą. Było to wydarzenie wymuszone, ponieważ w centrum miasta prawie nie było już miejsc na budowę teatru. Twórcą był polski architekt Zygmunt Gorgolewski. Budynek ozdobiony jest wieloma rzeźbami i unikalnymi obrazami. Pracowali nad tym tacy mistrzowie jak Antoni Popel, Piotr Wojtowicz, Tadeusz Baroncz, Julian Markowski i inni. Styl – neorenesans i neobarok z elementami modernu. Bardzo bogate wnętrze, w którym jest dużo marmuru i złoceń, ale także wykorzystano sztukaterie, rzeźby i obrazy.

Centralną fasadę budynku zdobi rzeźba «Chwała» z gałązką palmową. Mieszkańcy Lwowa zaczęli przyglądać się «Chwale» i pewnego razu profesor ginekologii Mars zaczął twierdzić, że rzeźbię lepiono z ciężarnej kobiety. Profesor po otrzymaniu jej adresu zobaczył kobietę z dzieckiem – modelka potwierdziła, że była w tym czasie naprawdę w ciąży.

Inna ciekawa historia związana jest z kurtyną teatru «Parnassus». Unikatową zasłonę wykonał znany polski artysta urodzony w Ukrainie Henryk Siemiradzki. Przez 4 lata tworzył swoje arcydzieło, a teraz od ponad stu lat to niesamowite dzieło zachwyca publiczność. Podobne zasłony dostępne są tylko w La Scali i Operze Krakowskiej.

Dziś teatr ma status narodowego akademickiego i nosi imię wybitnej ukraińskiej śpiewaczki operowej Solomii Kruszelnickiej – najsłynniejszej śpiewaczki na świecie.