Plac Rynek

Rynek – to centralny plac Lwowa, historyczne serce nowoczesnego miasta, charakterystyczny fenomen dla średniowiecznej architektury miast europejskich.

Po zdobyciu Lwowa przez polskiego króla Kazimierza Wielkiego w 1349 roku centrum miasta zostało przeniesione na współczesny Rynek. Rynek zaplanowano zgodnie z obyczajami budowania niemieckich miast, a do budowy zaproszono niemieckich budowniczych. W centrum placu znajdowała się administracja miasta, wykonywano wyroki sądowe, urządzano różne przyjęcia i procesje. Do 1944 r. znajdował się tu rynek miejski. Prawdopodobnie w historii średniowiecznego Lwowa nie było żadnego wydarzenia, które ominęłoby Rynek.

Rynek ma też pewne osobliwości urbanistyczne – od placu odchodzi osiem ulic, a nie cztery, jak to było w zwyczaju. Każdy dom miał nie tylko własne oblicze architektoniczne, ale także swój własny kolor, który nazwano polichromią lwowską.

W 1793 r. na Rynku wybudowano cztery fontanny, umieszczone w każdym rogu placu. Były to raczej studnie, bo woda z nich nie bije, tylko wypływa. Do tej pory można zobaczyć rzeźbiarskie dekoracje fontann – wizerunki mitycznych bogów – Diany, Amfitryty, Neptuna i Adonisa.
W XVIII w. na Rynku pojawiły się pierwsze latarnie naftowe, a w drugiej połowie XIX w. zapaliły się tu latarnie gazowe, które w 1952 r. zastąpiono elektrycznymi. W 1894 r. przez plac przeszedł pierwszy tor tramwaju elektrycznego. W 1998 roku wszystkie budynki na Rynku zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.